De Indonesische onafhankelijkheidsoorlog is in Nederland lange tijd aangeduid met versluierende termen als ‘politionele acties’. In werkelijkheid was het een ware oorlog waarin Nederlandse troepen met moderne wapens
de strijd aangingen. De inzet van artillerie, bommenwerpers en scheepsgeschut werd niet geschuwd in het streven de gewapende ‘opstand’ de kop in te drukken. Wat waren de gevolgen van bombardementen en beschietingen met dergelijk grof geschut? In welke gevallen werden deze middelen ingezet en in hoeverre werd gepoogd burgerslachtoffers te voorkomen?



Voor het eerst is op systematische wijze de toepassing van vooral artillerie en luchtstrijdkrachten in de onafhankelijkheidsstrijd onderzocht. Grof geschut biedt zowel statistische overzichten als analyses van gevechten waarbij op grote schaal zware wapens zijn ingezet. Daarbij komt ook de vraag aan de orde hoe de
inzet van deze middelen zich verhield tot het geweldsgebruik in het algemeen. Deze studie vormt een onmisbare bijdrage aan onze kennis over de aard en omvang van extreem geweldgebruik door de Nederlandse krijgsmacht in de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog.